Vaslui dag 1 en 2; Hoe een 4 een 10 kan worden

Het is druk in Vaslui, vandaar dat ik gisteren geen tijd had om een blog te schrijven. Ook heeft het te maken met het internet hier. En misschien ook wel met mijn bui gister. Maar juist vandaag wil ik jullie heel graag vertellen over de afgelopen dagen. Maar voordat ik dat doe wil ik jullie bedanken voor jullie reacties en steun. Ik heb het nodig gehad. Over hoe hier een 4 een 10 kan worden en belangen kunnen veranderen met slechts een telefoontje.

Gisteren reden we om 7 uur 's ochtends uit Boekarest weg voor het belangrijkste deel van het project; de data verzamelen ter plekke. Goed geluimd gingen Catalin, Madalina, de chauffeur (wiens naam ik helaas vergeten ben) en ik op pad. We waren er klaar voor. Alles leek geregeld; de afspraken en de bevestigingen van alle betrokken partijen. Maar ik kwam bedrogen uit. En zo voelde ik me ook na Vaslui dag 1.

Na de 5 en een half uur durende rit kwamen we in Vaslui en gingen we gelijk langs bij Aquavas. Dit is het drinkwaterbedrijf wat het water in het meer onttrekt. Catalin en Madalina hadden een handtekening van haar nodig. Meer gingen we ook niet doen, want de mevrouw wist niet dat wij deze dag al zouden komen. Dit was raar, want Ioana had mij bevestigd dat iedereen op de hoogte was van onze komst. De dingen waren toch niet helemaal goed geregeld blijkbaar...

Bij de Bed & Breakfast werden onze kamers aangewezen en werkelijk waar, ik wilde op dat moment nog niet terug naar Boekarest. Ik voel me een koning in deze kamer met 2 persoons bed, een ligbad, enorme kast, prima toilet en glazen en water op tafel. Super!
Toen Madalina en ik beneden kwamen waren Catalin en de chauffeur nog aan het wachten omdat hun kamers nog schoongemaakt werden. Toen het eten ter sprake kwam verlieten ze de B&B omdat ze niet konden kiezen in eten. Ze gingen op zoek naar iets beters... Een heel rare actie, want nu zaten Madalina en ik hier en zij ergens anders. Ja dat is echt Roemeense efficiëntie.

Catalin zou contact hebben met meneer Panaetescu van het waterschap. Hij zou alle data leveren nog die dag of we zouden die middag nog naar Iasi gaan om de data in ontvangst te nemen. Echter belde Catalin na 3 uur afwezigheid ons op om in het restaurant te komen praten. Er waren problemen. Meneer Panaetescu dacht dat wij de dag ervoor langs zouden komen en had geen tijd op de dag zelf. Verder vertelde Catalin mij dat zijn baas hem op vrijdag op het kantoor wilde hebben dus dat hij op donderdag in de middag weg wilde gaan. Dat waren twee klappen in mijn gezicht en ik had het gevoel dat Catalin niet eerlijk was tegen mij. Ik wist immers dat zijn baas een contract had met Ioana voor vrijdag net zoals de chauffeur. De slaapplaats tot daar, maar dit... Ik had hem verteld dat ik alle data wil hebben en dat we het niet gaan afraffelen om welke rede dan ook. Gelukkig waren de afspraken voor woensdag helder en maakten we hiervoor een plan. Maar ik was verre van gelukkig met dit begin. Ik voelde me behoorlijk genaaid. Het gevoel dat ze me naar de mond lopen te praten omdat de TU betaald en vervolgens hun eigen zaakjes regelen. Een 4 voor dag 1 dus...
Hoe moest ik dit nou rapporteren? Eerst maar Iona gebeld en de zaken uitgelegd. Dit telefoontje bleek genoeg.


De volgende dag stond ik vroeg op om mijn laatste mailtjes te checken, mijn spullen te pakken en me verder klaar te maken voor het veldwerk. Op deze dag moesten er 3 dingen gebeuren. Data van de beheerder van het meer verkrijgen, een afspraak met meneer Panaetescu regelen en de divers plaatsen. Het was erop of eronder. Het werd erop.
En erover.

Om 8 uur zaten Madalina en ik aan het ontbijt. We wisten dat we 's middags niet zouden eten en aten dus extra veel. Een omelet, tomaat, 2 verschillende soorten worst verdeeld over 4 broodjes. Tussendoor belde Catalin met goed nieuws: zijn baas had gebeld, hij moet tot vrijdag hier blijven. Hij haalde ons om 8.45 uur op om naar Apela Romania te gaan, de beheerder van het meer.

Hier kregen we direct de directeur te pakken. Een hele aardige man die ons bevestigde dat hij bijna driekwart van de data in zijn beheer heeft en alles hiervan gaat leveren. Tevens maakte hij zijn beste hydroloog Marinus verantwoordelijk hiervoor. Hij nam ons mee naar zijn kantoor. Daar discussieerden we over de data en de plaatsing van de divers. Een deel van de data wordt vanavond geleverd en een deel morgen. Ook ging hij met ons mee om veldwerk te doen. Hij kent de locale mensen en wist de locatie van de putten. We gingen het veld in. Het kon niet beter beginnen.

Eerst naar de dam gegaan. De locale beheerder (een sterk naar alcohol riekende man) was erg vriendelijk en vertelde ons alles erover. Heel leerzaam en de zaken werden veel duidelijker. Ik installeerde de barodiver en de gewone diver en samen plaatsten we deze net onderaan de dam. Om dit te vieren tracteerde de locale beheerder ons op Tuica (spreek uit tsjwieka). Dit is zelfgemaakte gedestilleerde drank van vruchten uit zijn eigen tuin. Dit was om half 12 's ochtends en ik kreeg een half glaasje weg. Toen we weg gingen gaf de man ons een waterflesje met de drank mee en knalde de 4 halfvolle glaasjes zelf weg.

Vervolgens moesten we bovenstrooms een diver plaatsen. Dit zou zijn in het plaatsje Codaesti. Dit is een klein, arm en vuil plaatsje waar we geen permissie hadden om een diver te plaatsen. Eerst dus maar naar de school, want daar zat de locale autoriteit. Na een minuut of 10 kwamen Catalin en Marinus weer terug. Het was geregeld en een meneer in een oranje overall ging met ons mee in zijn oude Dacia 1300. Wij reden achter hem aan en belanden op een slechte weg tot aan de rivier Codaesti. Vanaf hier reden we met de meneer met de oranje overall mee in zijn oude Dacia tot op een akker. Hier zouden 2 putten moeten staan uit 1974. De ene was verroest en er ontbrak een dop. Als ze die hier al stelen dan zou mijn diver daar ook nooit veilig zijn. De tweede put zat op maaiveld niveau en was dusdanig dichtgestopt dat je een schep nodig had om hem open te krijgen. En hoe zou ik mijn diver moeten bevestigen? Dit werd dus ook niets. Toen kwam de man van het locale meetstation (zijn eigen huis), Marine langs op zijn fiets. Hij vertelde ons dat er 12 kilometer naar het oosten een andere put was in het bos. Hij wist de weg en nam plaats in onze eigen auto om de weg te wijzen. De weg werd slecht, slechter en slechtst totdat de auto vast kwam te zitten in de modder. Gelukkig kwam er een jongen met paard en wagen langs om ons eruit te trekken. We besloten om niet verder te gaan.

Na kort overlegd (ja het is ook nog mogelijk hier). Besloten we om de diver bij het meetstation van Marine in zijn eigen huisput te hangen. De diver was hoe dan ook veilig en er werd ongeveer 5 liter per dag onttrokken. Ik stelde de diver zo in dat hij om 3 uur 's nachts zou meten zodat de waterspiegel gelijk staat aan de werkelijke grondwaterspiegel. Marine was zo blij dat hij ons een 1,5 liter waterfles met zijn eigen Tuica meegaf. Marinus vertelde mij: 'In Caedesti they have small money, but a big heart'. Een waar woord.

Het was na dit avontuur al half 3 en over een uur zou het al donker worden. We zijn snel naar de samenkomst van de rivier Vasluiet en Caedesti geweest om daar wat foto's te nemen om daarna de twee andere divers te plaatsen. Deze waren makkelijk omdat de putten goed gelocaliseerd waren en rood van kleur. Midden in het weiland waren ze makkelijk te onderscheiden. Hierna nodigde Marinus ons uit om naar zijn favoriete restaurant te gaan in Vaslui. We gingen op dit aanbod in en hebben ons buikje volgegeten aan Ciorba (soep) en 3 schnitzels voor omgerekend 5,50 euro. Vandaag kreeg een 10!

Morgen moet ik al om 5.15 uur op om de bus naar Iasi te halen. Catalin heeft een afspraak met Panaetescu geregeld. Wat een telefoontje al niet kan doen; we zijn ineens de beste vrienden!