Kigali dag 42-66; Topervaringen en weinig dalen

Het is altijd lastig om een verslagje te beginnen, helemaal als het laatste verslag 3 weken terug gemaakt is. Er is veel gebeurd in de afgelopen weken, maar niet aan mijn rol in het project. We zijn nog steeds druk bezig met WEAP, maar omdat ik over twee weken al weg ga, zijn we (Maurits en ik) ook een beetje de toerist aan het uithangen. Zo hebben we twee weken terug een vulkaan beklommen (mount Bisoke) en zijn we afgelopen weekend naar een voetbalwedstrijd geweest en hebben we vis gegeten bij ‘Green Corner’. Niet geheel toevallig kwamen we hier ook een C.S.R.’er met zijn projectgenoot tegen, die een weekendje doorbrachten in Kigali.

Eerst dan maar de status van mij in het project. We hebben de afgelopen weken de structuur van het model veranderd, de data daarop aangepast en inmiddels hebben we de vier modellen gekalibreerd en gevalideerd. Het is nu wachten op de informatie voor de scenario’s, naar verluid worden dit er 43! Dat blijft mijn taak totdat ik vertrek over twee weken. Helaas is er niets meer van gekomen om de distance-market analyse af te maken en om mee te helpen met de decentralisatie van het project. Dus ook veel minder veldwerk of taken buiten Kigali dan ik had verwacht of had gehoopt. Nog steeds leer ik wel veel en is het interessant om aan zo’n project mee te werken.

En bij gebrek aan veldwerk of opties om wat van het land te zien binnen de stage, moet ik ze zelf opzoeken. Zo heb ik twee weken geleden met Maurits en Pieter een weekend doorgebracht in Musanze, waar Pieter doordeweeks woont. We konden in zijn huis verblijven. Een heel groot huis met een vriendelijke guard, die je schoenen poetst als je ze bij de deur laat staan. Ook de kokkin/huishoudster was supervriendelijk en bracht ons direct thee toen we binnen kwamen. We gingen vanuit Musanze naar Kinegi om daar de vulkaan Bisoke (3711 meter) te beklimmen. We begonnen op 2600 meter en binnen 300 meter stijgen begon het al te regenen, ergens wel logisch als je door regenwoud loopt. Opzich niet erg, want ik had een prima jas aan, maar de paden in het Virunga park zijn niet zo goed onderhouden als in de Alpen. Het werden eerst glibberige oppervlakken, modderboeltjes en kleine riviertjes. Dit maakte het lopen een stuk zwaarder. Ook de hoogte viel niet mee. Na 3400 meter kreeg ik moeite met evenwicht en ondertussen vroeg ik me af hoe die oude Chinese mannetjes uit onze groep zich nu zouden voelen…
De groep bestond trouwens uit ongeveer 12 muzungu’s (blanken) begeleid door 6 militairen en een gids. Ik snap nog steeds niet hoe die militairen zo soepel met hun geweren mee konden lopen, maar ze zullen het wel vaker doen. Een van die militairen was mij die laatste 300 meter constant aan het aanmoedigen in gebrekkig Frans. Ik had het idee dat hij de zaken veel mooier voorstelden dan dat ze waren, want hij bleef maar roepen dat hij de top al zag, hoewel ik alleen maar grijze wolken zag. Toch was de top onverwachts snel, wat mij bijzonder blij maakte. Zo blij dat het zelfs opviel bij Maurits en Pieter die al een minuut of 5 op de top aan het koukleumen waren. En koud was het! Een graad of 5 met een snijdende wint en regen. En het kratermeer? Onzichtbaar! En het uitzicht? Wolken, dikke grijze wolken, natte wolken, gure wolken. Wauw, een 10 voor de prestatie maar een 3 voor het uitzicht. Een 6,5 is alsnog een voldoende.
Het afdalen was misschien nog een grotere uitdaging dan het stijgen. De paden waren glibberig, vergelijkbaar met een zeepbaan, alleen dan op een helling. Ik ben wel een stuk of zeven keer op mijn gat gegaan, waarbij ik me soms bewust liet doorglijden om weer een stabiele boomwortel te vinden.
Ondertussen klaarde het op en was er toch nog wat te zien van de fantastische omgeving.

Het weekend daarop verbleef ik gewoon in Kigali, maar wel met het doel om wat meer te zien dan de weekenden daarvoor. Het was Umuganda, de dag dat heel Rwanda maatschappelijk werk doet. Deze Umuganda stond in het teken van het planten van bomen. Wij (als medewerkers van de overheid) gingen naar een industrieterrein waar de plantjes al klaar stonden en de gaten al gegraven waren. Het bomen planten stelde op die manier niets voor, maar honderden mensen waren er mee bezig. In no time was iedereen klaar en was het wachten bij een aantal tenten op de hoogwaardigheidsbekleders die ons gingen vertellen dat het planten van bomen heel belangrijk is. Om de tijd te doden werd er gedanst op nationalistische muziek. Het hele gebeuren duurde van 7 uur 's ochtends tot half 12, maar het was wel bijzonder om erbij te zijn.
Later op de middag zijn we naar een voetbalwedstrijd van de Rwandese Premier League gaan kijken: de koploper Rayon Sport tegen de nummer 8, Bugusera. Het niveau was treurig, maar de sfeer was geweldig. Het enige schot op doel in de 80e minuut was ook een goal en de mensen maakten koprollen van vreugde. Sowieso was het een behoorlijke chaos rondom het stadion met veel verkeer, moto’s en verkeersregelaars die met de auto’s meeliepen om de weg te wijzen. In het stadion kwam ik Johan en Jasper tegen. Johan is lid bij C.S.R. en is voor een project van zijn minor in Oeganda en maakte een tripje naar Kigali. We gingen uiteindelijk met vijf mensen naar een restaurant op mt. Kigali. De vis was lekker, maar het uitzicht viel tegen.

En na twee toffe weekenden hebben we weer een mooi weekend in het vooruitzicht: we gaan naar Gisenyi om van daar te gaan kayakken. De tocht duurt twee dagen en we slapen tussendoor in een guesthouse op een koffieplantage. De tocht staat in het teken van het koffieproces en we bezoeken tussendoor verschillende plantages, wasstations en branderijen. Uiteraard zal er ook wel wat geproefd worden. Dus jullie kunnen alweer snel een nieuw verslag verwachten!