Akagera dag 1-2; Dit is wat je wil(d)!

Ik dacht: 'Ik begin dit verslag met een woordgrap, want die laatste verslagen waren zo serieus..'

Zoals iedereen die in Afrika interntje speelt, 'zichzelf ontdekt', een voorschot neemt op zijn of haar pensioen omdat de kinderen toch niet meer meegaan of gewoon expat is en daardoor het idee heeft dat het altijd vakantie is, ben ik op safari gegaan. De beste plek om dat te doen in Rwanda is Akagera National park. En het beste middel daarvoor is de veldwerkwagen van W4GR: een Landcruiser J70 lx

Akagera is ongeveer 80 kilometer lang en heeft drie verschillende soorten landschappen: wetlands rondom de grote meren, graslanden en hoge heuvels. .
Toen we de poort binnen reden kwamen we direct al een olifantenmoeder met haar jong tegen. Dat was al een groot succes!
We reden verder naar onze verblijfplaats: een lodge in het zuiden van het park. Enigszins decadent, maar daardoor ook wel heel fijn... Het lag op een heuvel waardoor je heel mooi over de meren kon kijken als je aan het lunchen was. Dat was ook precies wat we gingen doen, maar dat liep anders dan gepland. Eerst moesten we 3 kwartier wachten op ons eten, daarna viel de helft van het dienblad waardoor we nog 2 hamburgers en wat frietjes overhadden. Als klap op de vuurpijl stal een manke baviaan de top van het broodje van Rob. Rob kon er wel mee leven, want het waren naar eigen zeggen toch 'nutteloze calorieën'
Nadat we half gevuld en vol adrenaline de Landcruiser instapten kwamen we in de avondschemering toch nog wat impala's (uiteraard), waterbokken, een visarend, een giraffe, wat nijlpaarden, een kleine krokodil en topi's gezien. Een bestwel prima eerste dag op safari.

De volgende ochtend besloten we vroeg te ontbijten, zodat we konden rondrijden als veel dieren nog actief zijn. 's Middags zijn ze allemaal beschutten aan het zoeken, helemaal in de laaglanden. Het werd een fantastische dag waar Maurits en ik ook even konden cruisen. Helaas hebben we geen roofdieren gezien, maar wel heel veel andere wild leven. Uiteraard impala's, maar ook zebra's, verschillende kuddes buffels, zwijntjes, parende giraffen en ook nijlpaarden.

Na de lunch zijn we het park uitgereden en begon de drie uur durende terugreis naar Kigali. Ik heb een stuk gereden tot net vóór Kigali en zo leerde ik ook de Rwandese verkeersregels kennen. Ik wil ze jullie niet onthouden dus hier een klein lijstje:
- Je haalt nooit een bus in, de bussen halen jou in
- Het veiligste is om achter een bus te rijden, de kans is groot dat de bus de klap eerst voor je opvangt
- Seinen met de vinger naar beneden betekent: 'pas op snelheidscontrole'
- Seinen met de vinger omhoog is een antwoord op een sein met knipperende lichten van de ander en betekent: 'nee er is geen controle'
- Als een truck met zijn knipperlicht naar rechts staat betekent dit: 'het is ok om te kunnen inhalen'
- Als er een tegenligger aankomt en het is een truck, ga alvast wat meer rechts van de rijbaan zitten, want er kan zomaar een inhalende auto achter vandaan schieten
Ik ben gelukkig heelhuids thuisgekomen en kan dit verslagje schrijven. Ik heb zelfs geen boete gereden, hoewel we wel een keer naar de kant moesten om aan oom agent te vertellen hoe mooi Akagera was.

Omdat foto's meer zeggen dan duizend woorden, maar mijn internetverbinding niet heel top is, komen er bijna foto's onder dit verslag. Dit bijna-foto-album zal gedurende deze week aangevuld worden, dus kijk af en toe terug. Geniet nog even van de zondagavond en ik zal snel weer meer van me laten horen.