Kigali dag 1; Wennen, wennen, wennen...

Ik sta weer aan het begin van een nieuw avontuur. Dit keer dus voor 3 maanden in Rwanda. Gisteren ben ik daaraan begonnen met een lange en onrustige vlucht en vandaag ben ik daarmee doorgegaan door voor het eerst te werken.

Gisteravond kwam ik rond 01:00 op het vliegveld van Kigali aan en werd ik opgewacht door Bosco, een chauffeur die wel vaker rijdt voor Water for Growth. Hij bracht me keurig bij het hostel, waar ik de eerste dagen verblijf. Tussendoor probeer ik een kamer te regelen in Kigali, want het hostel is behoorlijk duur voor wat je ervoor krijgt (€17,00 per nacht). Een gedeelde kamer, geen warm water, maar wel een lekker ontbijt met bananen.
Ondertussen heb ik gereageerd op een kamer en hopelijk krijg ik daar een positieve reactie op.

Vandaag begon mijn eerste dag dus. Ik zou om 07:45 opgehaald worden, wat helaas 09:00 werd. Dat was dan wel met een Toyota Landcruiser, dus daar wil ik dan wel even op wachten. Ik werd trouwens opgehaald door Rob die mij vandaag rondleidde. Veel handjes geven, veel praten, internet regelen, mijn vingerprint geven voor het poortje (ja Rwanda heeft echt een veiligheidscultuur) en al wat kleine dingetjes doen voor mijn opdracht. De komende dagen ga ik vooral aan de slag met het ordenen van de GIS database. Al mijn collega's hebben kaarten van de catchments gemaakt, maar het is nergens centraal opgeslagen. En daarbij zijn er fouten ingeslopen. Om wat meer inzicht te krijgen in de totale scope van het project ga ik hier nog eens kritisch naar kijken en wat dingen samenvoegen.
Tussendoor was er wel tijd om wat mensen te ontmoeten. Ik zit met een aantal Rwandese interns op een zaal en het is gelijk al gezellig. Ik heb ook al wat Rwandese gerechten gegeten. Tijdens de lunch Isombe (vegetarische groentenstoof) en tussendoor Sao Tomé (vleespakketje).

De mooiste ervaringen kwamen echter na het werken. Ik ging nog even boodschappen doen met Rob. Voordat je hier een winkel in kan moet je door een poortje en je tas achter laten of laten controleren. Vervolgens kan je prima winkelen. Bij de kassa hebben ze drie pinapparaten, een voor Visa, een voor Mastercard en een voor iets anders. Het duurt daardoor wel lang, maar gelukkig is er een doof iemand die alvast je tas inpakt. Plastic is hier verboden, dus alles gaat in papieren zakken.
Verder wilde ik pinnen, maar vandaag was er een algemene pinstoring bij geldautomaten voor Mastercard dus ik moet nog even wachten.
Omdat ik geen contant geld had heeft Rob voor mij een telefoonkaart gehaald. Ik heb dus nu een Rwandees nummer.

Daarna heeft Rob mij nog even rondgereden in de wijk waar ik nu tijdelijk woon. Vet veel restaurantjes en huizen tegen een heuvel aangebouwd. Bovenop de heuvel staan veel ministeries en een hele grote rotonde die door velen als hardloopbaan gebruikt wordt.

Toen hij me weer thuisbracht ben ik dit verslagje gaan typen. Ik ben behoorlijk gesloopt, dus het wordt een vroege slaapsessie vanavond. Ik ben dat gammele bed van het hostel nu al zat. Hopelijk vind ik snel iets beters dan dit...