Boekarest dag 1; De Roemeense manier van werken

Het is de eerste middag in Boekarest en ik zit nu in de universiteitsbibliotheek dit verslagje te typen. Wat er allemaal gebeurd is in de afgelopen 24 uur.

De reis liep goed en ook al was mijn koffer 3 kilo te zwaar, ik hoefde niets bij te betalen.
De vlucht naar München was goed, ik had een aardige passagier naast me zitten (toevallig ook een techneut) en daarmee veel gebabbeld. De drie uur op München en heb ik overbrugd met koffiedrinken, internet proberen te krijgen, wat inlezen in het project en het thuisfront op de hoogte brengen. Daarna de vlucht naar Boekarest, waar ik de 2 uur durende vlucht even bijgeslapen heb.

Eenmaal aangekomen werd ik opgehaald door meneer Adi, volgens de beschrijving een kale man met een grote snor. Die had ik dus ook zo gevonden! Hij bracht me met de auto naar de campus van de universiteit.
Dit ging echter niet vlekkeloos. Kleine straatjes en veel verkeer, het eenrichtingsverkeer zorgde ervoor dat we 5 rondjes om het blok hadden gereden voordat we überhaupt bij de ingang van het complex waren. Eenmaal daar aangekomen werd ik naar mijn kamer gebracht. Een ruime kamer waar 3 bedden staan, een aparte keuken en badkamer. Ik deel de kamer met een Spanjaard, Carlos. Prima kerel die overduidelijk al 2 maanden in zijn eentje zat, want hij heeft tot 02:00 uur locale tijd mooie verhalen lopen te vertellen. Voor mij dus weer weinig slaap, want ik moest al om 07:15 uur op voor mijn eerste afspraak.

Vanochtend dus opgehaald door Ioana en meneer Adi om naar het internationale instituut voor Hydrologie en Watermanagement (INHGA) te gaan om te praten over het project en of zij het zien zitten om een werknemer mee te laten doen om mij te helpen. Veel gediscussieer in het Roemeens en ik zat erbij. Af en toe wat Engelse vragen naar mij toe, vervolgens weer een kwartier Roemeense discussie. Je moet je voorstellen dat het praten in een groep van 5 mensen gebeurd, af en toe door elkaar pratend, gebarend en stemverheffend alsof ze elkaar elk moment aan konden vliegen. Ik zat er bij en keek ernaar. Totdat iedereen opstond, handen schudde en mij vertelde dat het geregeld was.

Daarna door om professor Bica te ontmoeten. Een aardige man in een enorme kantoorruimte gevuld met zware eikenhouten meubelen, enorm veel boeken en klassieke muziek. Een tijd gepraat over het onderwerp en direct een afspraak gemaakt om morgen mijn Roemeense collega te ontmoeten.

Als laatste ben ik langsgegaan bij het hydrologisch laboratorium van de universiteit om meneer Radu Gogu te ontmoeten. Een goedlachse maar kritische meneer die mijn begeleider zal zijn tijdens het project. Dit duurde erg lang. Ook weer veel Roemeens gepraat en af en toe wat Engelse vragen tussendoor. Uiteindelijk zag hij het helemaal zitten. Alleen, 'In Romania we don't work like in the Western part of Europe. The data will be a big problem and costs a lot of energy and time'. Ik moet dus snel de Roemeense manier van werken gaan aanleren en niet snel opgeven.

Tot zover mijn eerste blogje. Ik ga proberen om het zo frequent mogelijk bij te houden. Dit zal vooral in de avonden zijn. Verder zal ik vanavond ook de eerste foto's posten.