Kigali dag 67-72: Zuivere koffie, maar wel lopend!

Doordeweeks is het relatief saai en de weekenden zijn enerverend. Afgelopen weekend ben ik met Maurits naar Rubavu geweest, vanwaar we 20 km gelopen hebben naar een koffieplantage en daar superverse koffie gebrand en geproefd hebben. Verder zijn we nog altijd bezig met WEAP, dat zal ook wel niet meer veranderen tot de dag dat ik hier weer vertrek...

Eerst dan maar het weekend. Wat zo'n mooi plan leek op donderdag, werd vrijdag bruut verstoord door een belletje van de kayakorganisatie. De gids was ziek en daarom was het onmogelijk om in het weekend te gaan kayakken. Dus moesten we iets anders plannen om te doen, want we hadden al gereserveerd in Rubavu. Na een ochtend bellen en regelen was er nog steeds geen duidelijkheid over een activiteit: mountainbiken was te duur, met een motorboot suf en alle koffieplantages waren minstens 20 kilometer van Rubavu af. Uiteindelijk besloten we om toch de bus naar Rubavu te pakken, zaterdagochtend vroeg een hike te starten naar het zuiden en dan zaterdag op zondag op de koffieplantage te slapen, waar we anders tijdens de kayaktocht zouden verblijven.
Zo gezegd, zo gedaan. Rond een uur of 8 's avonds kwamen we aan in Rubavu. We konden helaas het guesthouse niet vinden, want de pin op Google Maps was verkeerd geplaatst. Dus vroegen we op straat aan wat mensen of ze 'African Guesthouse' kenden. Als ze al Engels spraken, dan wisten ze het niet. Uiteindelijk liepen we richting het centrum en een jongen volgde ons. Hij kon redelijk goed Engels en wist waar het guesthouse was. We liepen en we liepen, maar geen guesthouse te bekennen. De jongen hield vol dat we er bijna waren. Op een gegeven moment keek ik naar rechts en zag ik een uithangbord 'Africano Guesthouse'. Dus we liepen daar naartoe. Op het erf was geen bewaker te bekennen en de 'entree', wat eigenlijk een huiskamer met twee banken, een tv en twee onderuitgezakte Rwandezen was, zag er niet echt uitnodigend uit. Een van de eigenaren zei ons dat ze vol zaten, ik vroeg me af of het over zijn buik of over het guesthouse was, maar het was duidelijk. De jongen die met ons mee liep wist wel een ander guesthouse, wat 'Sawa Sawa' heette. Dit zag er een stuk beter uit en hoewel de jongen het te duur vond gingen we hiervoor.
Toen we daar aan het eten waren vertelde de jongen, die John heette, dat zijn moeder het heel leuk had gevonden als hij logees had meegebracht. Oftewel, John wilde ons meenemen naar zijn huis...

De volgende ochtend gingen we vrij vroeg op de moto naar Bralirwa, 5 km ten zuiden van Rubavu. Hier begint de Congo-Nile trail, het pad wat langs lake Kivu loopt en ons in Cyimbiri zou brengen. De motorijder kon redelijk goed Engels en verklaarde ons voor gek dat we de 25 km gingen lopen. Hij gaf zijn nummer aan ons, 'voor het geval we het niet meer zouden zien zitten'.
Het hiken was fantastisch! We liepen langs supermooie baaien die afgewisseld werden met eilandjes en schiereilanden. Het pad ging veel op en af, waardoor je vaak ook goed uitzicht had op Rubavu en de baaien achter ons. De eerste kilometers gingen in no-time voorbij en rond een uur of 12 zaten we al ruim over de helft. Alleen rond dat moment gebeurde er een aantal vervelende dingen. Doordat we eten hadden gekocht werden we heel aantrekkelijk voor een groep van 20 lokale kinderen, als gevolg hiervan liepen we redelijk stug door waardoor we verkeerd liepen. Verder kreeg Maurits last van zijn lies en kwam er een ontzettende regenbui op ons af. Al deze factoren zorgden ervoor dat we het nummer van Desiré, de motorijder maar belden. Hij was er in een uur.
De rit op de moto deed ons beseffen dat Ciyimbiri niet zo ver was, maar het was daarom niet minder leuk. Desiré vertelde van alles over de dorpjes, de gewassen en bezienswaardigheden in de buurt. Toen we de baai van Ciyimbiri binnenreden werd er even niet gepraat: wauw, wat mooi! Aan het einde van de baai is een waterval, die nu helemaal bruin was vanwege de regenval, en voor de rest zijn er steile hellingen waar de koffieplantage tussen ingeklemd is. Het guesthouse lag zo'n 15 meter van het meer af met een mooi uitzicht op de baai, een eilandje en Congo aan de andere kant van het meer. Heerlijk om daar te overnachten, met de klotsende golfjes en allerlei vogels op de achtergrond.

De planning was om zondagochtend met een boot terug te gaan naar Rubavu, maar deze vertrok al om half 8 's ochtends waardoor we de rondleiding op de koffieplantage zouden missen. We besloten om later op de dag twee moto's te bellen. De rondleiding was heel leuk. Jeannepaul, de manager, vertelde ons over het onderhouden van de bomen, het planten, het oogsten, het wassen en drogen van de bonen en uiteindelijk ook het traditioneel maken van koffie. Dit hebben we zelf gedaan en uiteraard direct gezet. Heerlijke koffie! Omdat we alleen de koffie hadden die we zelf gemaakt hadden heb ik maar een klein zakje van 340 gram weten te bemachtigen. Tja, alles wat goed is komt in kleine hoeveelheden.
Na de rondleiding namen we de moto's terug naar Rubavu en van daaruit de bus naar Kigali. Het weekend op het mooiste plekje van Rwanda was omgevlogen!

Iets minder uitgebreid dan nog de status van het project. We zijn inmiddels klaar met het calibreren en valideren. Op dit moment zijn we bezig om een dagelijks model over lake Muhazi te maken. Dit valt nog niet mee omdat we niet alle data hiervoor hebben. Verder is er een update van data voor landcover, die we in de gecalibreerde modellen moeten toevoegen. Dit is wel weer extra werk, omdat we de hele calibratie opnieuw moeten doen. Kortom, totdat ik het vliegtuig instap zal ik wel hiermee bezig blijven. Opzich prima, want met nog vier werkdagen te gaan is het moeilijk om met iets nieuws te beginnen.

Komend weekend is het laatste weekend hier in Kigali. Ik heb vrijdag de interns bij mij thuis uitgenodigd, zaterdag wordt het op zoek naar souvenirs en zondag gaan we met een Nederlands koortje in de kerk zingen tijdens een kerst Sing-In. Een behoorlijk druk weekend, maar ik moet het er nog even van nemen zolang ik hier ben! Ik zal sowieso nog wel een verslagje schrijven als ik hier ben, of anders wel in het vliegtuig. Tot snel iedereen!